KrisLay ใช่เธอ

ข้อมูลเบื้องต้น

KrisLay Kray is real

เนื้อเรื่อง

                                                                OS krislay  ใช่เธอ <3

   ณ สนามบิน XX เมืองกวางโจว ประเทศจีน

             ร่างสูงที่เดินใส่แว่นกันแดดแต่งตัวแปลกๆเป็นที่เรียกความสนใจให้หลายๆคนได้เป็นอย่างดี ไม่ใช่แค่นั้นแต่เพราะเขาคนนี้ ‘หล่อมากกก’ ไม่ว่าจะหญิงใหญ่ ชายเล็ก หญิงเล็ก ชายใหญ่ ก็ต้องจับจ้องเป็นธรรมดา แต่ก็แทบจะกลืนกินเขาเลยล่ะ แต่ถึงจะมองเขายังไงก็ไม่มีผลอะไรต่อหัวใจ ‘คริสวู‘ คนนี้หรอกน่ะ ก็เพราะเข้ามีหวานใจอยู่แล้วไงล่ะ

              ร่างสูงชะเง้อมองหาใครตั้งแต่ที่เข้ามาใน Airport แล้ว เนื่องจากคนรักเขาต้องเดินทางไปทำธุระ ที่เกาหลีตั้ง 3 วันแน่ะ บางคนอาจจะคิดว่า แค่ 3 วัน แต่สำหรับร่างสูงที่ใช้คำว่า ‘ตั้ง’ ก็ล่ะน่ะมันเป็นธรรมดาจามประสาคนติด ‘เมีย’ ล่ะมั้ง

            มองไปมองมาตั้งนานร่างสูงก็เห็นคนที่เค้ากำลังตามหา เดินออกมาจากประตูทางออกของสายการบินที่ร่างบางนั่งมาประจำ

           ร่างสูงยิ้มตาหวาน แทบจะทำให้หลายๆคนตรงนั้นละลายไปกองกับพื้นได้เลยล่ะ    ร่างบางที่พอเห็นเค้าก็ยิ้มหวานตอบกลับมาเช่นกัน รอยยิ้มที่เป็นแสงสว่างในจิตใจของเค้า ร่างบางวางกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ลงและกระโดดกอดเค้า จนทำให้คนที่มองร่างสูงอยู่ถึงกับน้ำตาคลอ

           “ฉันคิดถึงนายมากน่ะ จาง อี้ชิง” ใช่ ภรรยา ของเค้า ‘จาง อี้ชิง หรือ เลย์’ คนที่คริสวูรักมากที่สุดในโลกกก

          “ฉันก็คิดถึงนายเหมือนกันน่ะ แต่ฉันคิดถึงตัวเองมากกว่าอ่ะ” ประโยคแรกก็ดใจอ่ะน่ะ แต่ประโยคหลังคือ ?

          “อ้าว?ไมเป็นงี้อ่ะ?” ขมวดคิ้วซ่ะเป็นปมจนร่างบางหัวเราะเบาๆก่อนรางบางนั้นจะเอานิ้วกดไปที่ระหว่างคิ้วของเค้า

           “คิดถึงตัวเอง เวลาที่อยู่กับนายอ่ะ >///<” ประโยคนี้ของร่างบางทำให้เค้าแทบจะจับร่งบางมาจูบสักทีสองทีแต่ที่นี่คือสนามบิน

            “พูดงี้ระวังคืนนี้ไม่ได้นอนน่ะ” รอยยิ้งเจ้าเลห์ที่ดูก็รู้ว่าอีกฝ่ายคิดอะไร จนร่างบางเสี่ยวสันหลัง

             “ไอ้บ้าเค้าพึ่งกลับมา มันเหนื่อยน่ะ” ร่างบางที่ยู่ปากพองแก้ม จนร่างสูงทนไม่ไหวแล้ว ณ ตอนนี้

            ฟอดดดดด~ “งืออ ไอบ้าๆๆๆ นี้มันสนามบินน่ะ คนเยอะแยะ” หลังจากที่โดนขโมยหอมแก้ม ร่างบางก็แทบจะเอาหน้ามุดพื้นสนามบินกันเลยที่เดียว -///-

               “หึๆแค่มัดจำน่ะ วันนี้กลับไปนอนพักก่อนก็ได้ แต่พรุ่งนี้นายไม่รอดแน่ๆ อาอี้ที่รัก” พูดจบร่างบางก็ยกมือทั้งสองข้างขึ้นมาปิดหน้าตัวเองทันที กลัวว่าสามีของเค้าจะเห็นแก้มที่แดงไปถึงหูรามไปถึงคอของเค้าแน่ๆเลย

               “ปิดไม่อยู่หรอกน่ะ 5555 แดงยิ่งกว่ามะเขือเทศแล้วล่ะ” ร่างสูงทำเอากระต่ายน้อบเขินกว่าเดิมอีก ก่อนจะจับกระเป๋าเดินทางไว้ด้วยมือข้างนึงและมืออีกข้างนึงคงไปไหนไม่ได้นอกจากมือของอี้ชิงที่รักของเค้า ยังไงล่ะ

               “ไปกันเถอะน่ะ กระต่ายน้อยในอุ้งมือของฉัน” พูดจบก็ดึงมือร่างบางและกระเป๋าเดินออกจากสนามบินทันที

                                                    ไม่ว่าจะเมื่อไรต่อจากนี้ 5 ปี 10 ปี หรือตลอดไป

                           อู๋ อี้ฟาน ก็รัก จาง อี้ชิง ตลอดไปน่ะครับบบบ  <3